Çok şey istemedim aslında ben bu dünyada. Savaş olmasın, hayat güllük gülistanlık olsun demedim. Çünkü asla öyle bir şey olmayacak. Hiç küslük olmasın da demedim. İnsanın fıtratı bu, kendi içinde küser birilerine, sonra tekrar barışır. Sevgi dışında tüm duyguları yok edelim de demedim. Öyle olsa sevginin ne anlamı kalacak şu hayatta?
Mesela insanlar iki şiir okusun. Düşünsünler onun üstünde. Sevdikleri bir şiir mutlaka olsun. Durduk yere mırıldansınlar şiirlerini sokakta. Birinin şiiri diğerine karışsın, şiirdaşlık hasıl olsun. Güzel insanlar birbirlerini şiir dilinden tanısınlar. Şiir duruşu olsun bence bu dünyada. Bir şeyi niteleyecek oldu mu insanlar, şairleri niteleyici sıfat olarak kullansınlar. Öylesine aşina olsunlar şairlerin kalemine.
Mesela selam verildiğinde birine, tebessüm ettiğinde tanımadığın kişiye uzaylı görmüş masum köylü gibi kalınmasın. Neden bu kadar anormal görülsün ki insanın insana selamı? Tanıdık tanıdığa tebessüm eder, tabularını yıksın insanlar. Yüreklerinin ısınması, bir tebessüm ile başlayacak, bunu bilsinler. Samimi bir selam yeni güzelliklere gebe, işte buna aşina olsun dünyamdaki insanlar.
Birisi insan görmemek için kitaplara sığınmasın. Gerçekten o kitaba ihtiyacı olduğu için, farklı insanlar tanımak için okusun. Hayat düsturu insanı insana kitapla anlatmak olsun. İnsan, insanı sevsin en az kitaplar kadar. Ve bazıları mecbur bırakmasın birilerini, ortamdan kaçmaya. Anlaşmak bu kadar zor olmamalı. En azından benim dünyamda.
Az çok herkes baksın gökyüzüne. Çok şey saklıdır orada. Siz bilmezsiniz belki ama çoğu kimse ona derdini anlatır. Ondan bazı zamanlar bulutlar dolu dolu olur, bazen taşıyamaz yağar insanlığın üzerine. Bırakın bilimsel açıklamaları, buharlaşmaları, yoğuşmaları. O yağmur bulutun derdidir. Aynı zamanda dertlinin dermanıdır. Ağlayanın, gözyaşını saklayabildiği bir örtüdür. Yalnızların gecenin sessizliğinden korktuğu anda huzur verici şekilde cama vuruşlarla arkadaşıdır. Hayallerine inanmayanlardan kaçanın, kahvesiyle sığındığı düşler alemidir. Yani gökyüzü bakabilenin, bakıp da görebilenin en güzel limanıdır.
Mesela insanlar Ayşe'nin kızı Hatice'nin ne yaptığıyla değil de romandaki karakterin ne yaptığıyla ilgilenmeli. Ortamdaki sohbetler iç çürütücü nitelikte olan gıybetlerle değil de fikir dünyasını süsleyici nitelikte olan kitaplarla, yazarlarla şenlendirilmeli.
Mesela bazılarımız Oğuz Atay'ı diziden değil de hayatın kendisinden tanımalı. Tutunamayanların tutunanı olmalı.
Mesela hayat meşgalemiz yalnızca bomboş bir koşuşturma olmamalı. Bol düşünmeli, bol okumalı, bol çalışmalı bu dünyada. Ancak hayata böyle anlam katılabileceğine inanıyorum.
Mesela insanların hayatının temelinde anlayış olmalı. Kimseyi fikir hayatı için yargılamamalı. O neden şu dinde, o neden böyle giyinmiş, o neden bu şekilde düşünmüş demenin bize bir şey katmayacağını aksine hayatımızdan çok şey eksilteceğini bilmeliyiz. Eğer insan kazanacaksak hoşgörüyle kazanacağız.
Ve çok sevecek insan evladı. Sevmenin kutsallığına inanacak. Sevmenin bin bir güzelliği beraberinde getirdiğini bilecek. Bunu yaşayarak görecek. Mesela her şey bir insanı, bir hayvanı, gökyüzünü, şiiri ve daha birçok şeyi sevmekle başlayacak. Sudan sebepleri olacak insanın sevmek için. Sevmek karşılıklıdırdaki anlam "para,şan,şöhret"olmayacak. Sevmek bir gülüşe karşılık bir ömür, samimi bir selama karşılık daim olan yürek dostluğu olacak. İşte o zaman benim dünyama hasretim son bulacak.
Fakat bunların hepsinden önce, bu dünyanın güzelliğinden önce yüreğinizdeki güzellik en mühimi. Yüreğinizi, yürekleri hep güzel tutun. Karşılık olmadan birinin yüreğinde çiçekler açtırın. Sebepsiz bir şekilde mutlu edin. Bunları yapınca dünya da sizin vesilenizle güzelleşecek. Sevgi bulaşıcıdır güzel insanlar. Çok sevin, önce kendinizi, sonra insanları.
Yorumlar
Yorum Gönder